Maand: juni 2014

In Asturië en in Galicië, zijn de dansen die op een ritme begeleid worden door de tamboerijn in 6/8 maat kenmerkend voor deze streek.

De zangstijl noemt men hier “asturianadas”, en die doet denken aan de andere streken op het Iberisch schiereiland.

Uit Asturias afkomstig is de beroemde doedelzakspeler José Ángel Hevia en de keltische groep Llan de Cubel, beiden zijn in de wereld van de folkmuziek wereldberoemd.

In Asturias zijn er een groot aantal muzekfestivals waaronder het “Folixa na Primavera”, dit festival is tijdens de maand april in Mieres en het “Festival Intercéltico” in Avilés tijdens de maand juli in Avilés en omliggende.

Er zijn ook nog de recent begonnen “noches célticas”, keltische nachten, verspreid over gans Asturias.

Een aantal jaar geleden was er een groep uit Asturias populair in Belgie en Nederland, om het geheugen even op te frissen:

Het noordoosten van Spanje (Galicia, Asturias en Cantabrië) herbergt een rijke muzikale traditie voor doedelzak welke sommigen probeerden te koppelen aan de populaire commerciële “Keltische muziek”.

Alle talen in de regio zijn afkomstig van het latijn, maar alle plaatselijke festivals weten de Keltische erfenis in ere te houden. Een van de populairte festivals is het Festival del Mundo Celta, het Festival van de Keltische Wereld van Ortiqueira.

In Galicia is het samenspel van de doedelzak en de tamboer een van de populairste muziekvormen van het lokale publiek.

De groepen met enkel de tamboerijn zijn een andere vorm van traditioneel samenspelen.

Een specifieke muziekvorm uit Galicia zijn de zogeheten “alalas”, liederen die gregoriaanse zang koppelen aan instrumentale intervallen.

Alhoewel veel van deze muziek ritmisch gezien veel te maken heeft met de “jota”, hebben een aantal artiesten Griekse ritmes binnen gebracht in de muziek uit Galicia of nog liederen van Fenicische oorsprong. Een van de populaire groepen in dit genre is Milladoiro.

Een man die we niet mogen vergeten is de virtuoos op de doedelzak en afkomstig uit Galicia Carlos Núñez, wereldwijd beroemd voor zijn schitterend bespelen van de fluit en de doedelzak.

De typische muziek uit Aragón kenmerkt zich door een slagritme terwijl sommige van de ritmes een duidelijke Noord-Afrikaanse invloed hebben.

De kleine gitaar die ook in Murcia gebruikt wordt is van origine afkomstig uit Aragón.

La jota, een volksdans uit Aragon danst men nu over het ganse land maar hij heeft zijn oorsprong in het zuiden van Aragón. De instrumenten die men gebruikt bij de jota zijn castagneten, tamboerijn, een kleine gitaar met 12 snaren en de fluit.

Tussen de populaire dansen moet er ‘e’en speciaal vermeld worden, de paloteos, begeleid met traditionele instrumenten zoals de dulzaina (soort herders fluit), de gaita de boro (fluit) en de trompa (hoorn).

Bovendien, met alle instrumenten hiervoor vermeld, kan men dansen spelen uit gans Aragón: wals, polka, mazurca, jota, pasodoble en meer.

Er is een grote varieteit van folkgroepen in Aragón. Tussen hen zijn: La Ronda de Boltaña, Biella Nuei, La Orquestina del Fabirol, Los Dulzaineros del Bajo Aragón, Zicután, La Birolla y Lurte.

Hierna hoort men Los Dulzaineros del Bajo Aragón.

Hoewel de meest bekende Andalusische muziek de flamenco is, heeft Andalusië veel andere muziekvormen aan te bieden zoals de zarzuela andaluza (een operettevorm) of de typische folkloristische muziek zoals: fandango, fandango de Huelva, granadínos, malagueñas, saeta, sevillana, seguidillas, soleares, tango, etc.

Ook is er het belang van de verspreiding van de romantische volksliedjes of van traditionele liedjes die niet godsdienstig zijn zoals arbeidsliederen, kinderliedjes, carnaval liedjes.

Vanaf de 80er jaren heeft men een belangrijke renovatie van de tradionele muziek in Andalusië meegemaakt met een bijdrage van de verschillende groepen zoals: Andaraje , Almadraba, Lombarda, Aliara, Contradanza, etc.

Bovendien zijn er in Andalusie belangrijke festivals voor etnische of folk muziek zoals Etnosur (Alcalá La Real, Jaén), Parapanda folk (Illora, Granada), Cita con la música folk de Jódar (Jaén) , Muestra de música tradicional de Pozoblanco (Córdoba)…

Aan de andere kant, de Sefardische muziek blijft gecultiveerd worden door artiesten zoals Aurora Morena, Luis Delgado en Rosa Zaragoza.

Een voorbeeld van de muziek van Rosa Zaragoza kan men hierna vinden.

De volksmuziek uit Spanje is zoals zijn regio’s zeer gevarieerd . Toch heeft men een reeks van ritmes die over het ganse schiereiland wijdverspreid zijn maar die met de tijd in elke regio een grotere variatie hebben gekregen of de ritmes verdwenen of ze veranderden in andere ritmes.

Dit is het geval met de jota, een dans waarvan veel mensen denken dat hij afkomstig is uit Aragón, maar in feite wordt hij gedanst op het hele Spaanse grondgebied.

In het algemeen, de uitingen van deze folkloristische muziek hebben hun oorsprong in de periode 1800 – 1950.

De muziek is dikwijls afkomstig uit de barok en de renaissance zoals het geval is in meerdere rij-dansen of in religieuze rituelen.

Zo worden bepaalde werken toegeschreven aan de middeleeuwen of zelfs dat de muziek Griekse, Iberische, Keltische of Fenisische invloeden ondergaat.

Tussen de meest belangrijke zijn er die opvallen zoals de diepe zang, flamenco, curri, contrapanes, copla, cuplé, fandango, habas verdes, isa canaria, la jota, la muñeira, paloteos, balls de bastons, pasodoble, pardicas, rebolada, sardana en de verdiales.