Categorie: Muziek – flamenco rock

Azúcar Moreno

Azúcar Moreno is een van de belangrijkste groepen in Spanje en de groep wordt gevormd door de zussen Encarna Salazar (1961) en Toñi Salazar (1962). Zij zijn beiden geboren in Badajoz en zij stammen uit de muzikale familie, Salazar Porrina.

Carrière

Encarna en Toñi fungeerden tot in 1983 als koorzangeressen voor hun broers in de groep Los Chunguitos. Vanaf 1983 scheidde de wegen van de broers en de zussen en zij gingen verder onder de naam Azúcar Moreno.

Azúcar Moreno gaf veel aan het publiek om over te praten door hun manier van kleden, het was eerder ongewoon om twee zigeunerzangeressen zich zo provocerend te zien kleden.

In 1984 maakte zij hun eerste album en dat kreeg de naam “Con la miel en los labios” en in 1986 verscheen de opvolger “Estimúlame”.

In 1990 vertegenwoordigden zij Spanje op het Eurovisie Song Festival in Zagreb (Kroatië) met het liedje Bandido waarmee zij op de vijfde plaats eindigden.

Die vijfde plaats katapulteerde de zussen naar de hoogste regionen op de hitlijsten, zowel nationaal en internationaal en ze werden bekend van in Europa tot in Japan. Zij gaven meer dan 2.000 optredens en zij namen 15 albums op die allen de gouden, platina of diamanten status behaalden. zij ontvingen in de Verenigde staten een prijs van Billboard als beste Spaanstalige groep.

In die periode werkten zij mee aan de films “The Specialist” (Hollywood), “Gitano” en “El amor brujo” (Spanje).

De breuk

Op 27 november 2007 kondigde het duo hun tijdelijke verdwijning uit de muzieksector aan omdat Encarna Salazar een chemokuur moest ondergaan. Na de behandeling tegen kanker zei Encarna tijdens een televisieoptreden dat de scheiding nog langer zou blijven duren en dat haar zus met een solocarrière zou beginnen.

Solo carrières

In mei 2009 kondigde Encarna Salazar haar eerste soloalbum aan, een album met een fusie tussen de tango,de copla en de flamenco. Aan dit album, Desencuentro, werkten tal van beroemdheden mee zoals haar neef Taino ,haar neef Tomatito, Jose Mercé en Celia Cruz.

In januari 2010 kondigde Toñi Salazar haar kandidatuur aan om Spanje te vertegenwoordigen op het Eurovisie Song Festival. Daarvoor was haar soloalbum op de markt gekomen dat de naam droeg van “Zero Azúcar” en dat geproduceerd werd door Alejandro Ruiz. In 2011 kwam haar tweede solowerk ” Sólo se vive una vez 2011″ uit.

Terugkeer van de groep

In november 2013 waren de zusters Salazar samen in het televisieprogramma “Tu Cara Me Suena”.  Tussen2014 en 2017 gingen ze op tournee die hens terug door gans Spanje zou brengen.  Voor 2017 is er een plan om een nieuw album uit te brengen.

Discografie

Azúcar Moreno verkocht 6.000.000 albums in Spanje, een aantal dat oploopt tot 45.000.000 wereldwijd.

  • Con la miel en los labios (1984)
  • Estimúlame (1986)
  • Carne de melocotón (1988)
  • Bandido (1990)
  • Mambo (1991)
  • Ojos negros (1992)
  • El amor (1994)
  • Esclava de tu piel (1996)
  • Mucho Azúcar, Grandes éxitos (1997, verzamelalbum)
  • Olé (1998)
  • Amén (2000)
  • Únicas (2001)
  • Desde el principio (2003)
  • Bailando con Lola (2006)

Soloalbums

  • Encarna Salazar “Desencuentro” (2009)
  • Toñi Salazar “Zero azúcar” (2010)
  • Toñi Salazar “Nostalgia” (2013)

De groep heeft een website op Azúcar Moreno

Ojos de Brujo

Ojos de Brujo is een groep uit Barcelona die opgericht is in 1996. Hun muziek is een mengeling van stijlen maar zij beginnen altijd met de flamenco en dan voegen zij allerhande stijlen toe zoals reggae, hip hop, rock en elektronische muziek.

De geschiedenis van de groep

De groep ontstond na een aantal verschillende jam sessies van verschillende muzikanten die toen in en rond Barcelona optraden.

Het is vanuit deze sessies dat een deel van de liedjes gemaakt werden die op hun eerste album, Vengue stonden. Dit album kwam op de markt in 1999.

Het album werd tijdens hun optredens op festivals in Spanje verkocht maar ook in de rest van Europa zoals in België, Nederland, Frankrijk, Italië en Duitsland. De mond aan mond reclame was een belangrijk verkoopargument en dat bracht de verkoop op 40.000 verkochte exemplaren.

De samenstelling van de groep die in het begin zeer wisselend was is nu gestabiliseerd rond Ramón Giménez, Juanlu, Marina “la canillas”, Xavi Turull, Panko, Sergio Ramos en Maxwell Wright, maar de groep werkt altijd samen met andere muzikanten.

In 2001 verbreken zij hun platencontract en zij beginnen een eigen platenlabel. Ook in 2001 start hun tour “Abriendo puertas” doorheen gans Spanje.

In 2002 komt Bari uit en dat is van de hand van La Fábrica de Colores, een platenlabel dat opgericht is voor het producen en uitgeven van hun eigen werk. Dit album is de aanzet tot de uitbouw van een internationale carrière en hun promotietour brengt hen naar festivals doorheen gans Europa maar ook naar Mexico, Canada, Japan, Colombia en tal van andere landen.

In 2006 komt op Diquela Records hun derde album “Techari” uit. Op dit album werken ze samen met Pepe Habichuela, Martirio, Cyber (lid van de Asian Dub Foundation) en Nitin Sawhney.

Het album komt uit in twee verschillende edities, een gewone en een luxe uitgave en die is geïllustreerd door graffiti kunstenaars, illustrators en tekenaars van comics uit verscheidene landen.

In 2007 komt hun eerste live CD uit, Techarí Live en daar vertolken zij de liedjes van hun laatste album en een liedje van Bob Marley Get up Stand up. Bij deze cd is er een dvd van een concert opgenomen in Barcelona.

Momenteel gaat de groep verder onder de naam Lenacay.

Discografíe

* Vengue (1999)
* Barí (2002)
* Bari: remezclas de la casa (2003)
* Techarí (2006)
* Techarí live (2007)
* Aocaná (2009)
* Corriente Vital (2010)

De groep heeft een eigen website en die kan je vinden op Ojos de Brujo

Een voorbeeld van hun muziek kan je hierna vinden:

Alameda

Alameda heeft altijd onder de verdenking gestaan van een kloon te zijn van de Spaanse rock groep Triana en hun muzikale grondslag is inderdaad dezelfde. Beiden speelden vernieuwende rock die zij mengen met traditionele flamenco muziek en dan vooral met de bulerias en de rumbas. Zij gebruiken beiden een overvloedige beeldvorming en taalgebruik in de beste traditie van het samenspel tussen woord en muziek in de flamenco.

Ondanks het feit dat ze altijd in de schaduw van Triana gestaan hebben heeft de groep toch een eigen stijl ontwikkeld en dat is een meer verankerde invloed vanuit de flamenco en het geluid van de gitaar werd minder vervormd.

Wat dan weer gelijklopend is in beide groepen zijn de teksten die over het leven en de hoop gaan en die teksten zijn aanwezig in de liedjes van beide groepen. Verder maken beide groepen gebruik van het toetsenbord in hun liedjes.

Groepsleden

Rafael Marinelli (Toetsenbord)
Manuel Marinelli (Toetsenbord)
Manuel Rosa (Bas)
Jose Roca (Gitaar en zang)
Luis Moreno (drum)

Het begin

De groep werd in 1977 opgericht nadat 4 groepsleden elkaar ontmoetten op het Conservatorium van Sevilla. De broers Marinelli zochten nieuwe invloeden op het toetsenbord naast de klassieke piano en dat werd de Moog en de melotron.

Zij maakten hun eerste demo met Ricardo Pachon in zijn studio “El Aljarafe”. Een beetje later, in 1979 gaf Gonzalo Gacíapelayo de groep een eerste platencontract en dat is 4 jaar na Triana die de basis hadden gelegd voor een muziekgenre dat men rock andaluz noemde.

Het succes

Bij de verschijning van hun eerste album “Alameda” was dit album ineens een schot in de roos, het werd een bestseller. Dit album bevat 3 klassiekers van de groep: “El amanecer en el puerto”, “Aires de la Alameda” en “Matices”.

In hetzelfde jaar,1979, werkten zij mee, samen met Camarón, aan een legendarisch album “La leyenda del tiempo”.

Na hun uitzonderlijk kwaliteitsvol debuut was het moeilijk om een even hoog niveau te blijven houden maar hun twee volgende albums zette hen toch nog op de kaart als een van de beste groepen in het genre. Tevens bleef de verkoop van hun albums goed.

Hun tweede album “Misterioso Manantial” kwam uit in 1980 en het derde album “Aire Cálido De Abril” was er in 1981.

Crisis in de groep

In 1983 maakten zij hun vierde album “Noche andaluza”, maar tekenen van verdeeldheid in de groep kon men al zien, sommigen wilden een grootsere stijl en anderen wilden terug naar de frisheid van het eerste album. Na het uitkomen van het album ging de groep uit elkaar De leden van de groep gingen samenwerken met Camarón en met Paco de Lucía.

Terugkeer van de groep

In 1992 kwam de groep terug samen voor een optreden ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van Sevilla.

Na dit optreden kwam er in 1994 een nieuw album uit “Dunas” en in het volgende jaar was er dan “Ilusiones”.   Op hun laatste album in 1999 “Concierto veinte aniversario” was er een samenwerking met andere muzikanten.

In 2008 werd de groep terug opgericht door twee van de originele leden, Pepe Roca en Rafael Marinelli.

Discografíe

* 1979 – Alameda
* 1980 – Misterioso manantial
* 1981 – Aire Cálido de Abril
* 1983 – Noche Andaluza
* 1994 – Dunas
* 1995 – Ilusiones
* 2008 – Calle Arriba

Verzamel CD’s

* 1999 – Concierto – 20 Aniversario (2 live CD)
* 2003 – Todas Las Grabaciones En CBS 1979-1983 (dubbel CD)

Hierna kan men een voorbeeld van hun muziek vinden:

Los Delinqüentes

Foto: Elemaki

Los Delinqüentes is een Andalusische groep uit Jerez de la Frontera (Cádiz) en de oorspronkelijke leden waren Miguel Ángel Benítez Gómez, Er Migue, Marcos del Ojo (beter bekend als Er Canijo de Jeré) en Diego Pozo Er Ratón en zijn groep Banda del Ratón.

Hun muziek kenmerkt zich door een stevige mengeling van Andalusische invloeden en turbo pop met dan nog eens invloeden van funk, rock en blues. Het taalgebruik is het Andalusische dialect. De groep is populair in Spanje maar ook in Perú en Mexico.

Geschiedenis

De groep begon zijn loopbaan in 1998 toen Miguel Ángel Benítez Gómez en Marcos del Ojo elkaar op school leerden kennen en zij er hun eerste liedjes schreven toen zij beiden 15 jaar waren.  Zij oefenden op het spoorwegterrein van Jerez.

Kiko Veneno heeft altijd een grote invloed gehad op de muzikale ontwikkeling van Miguel en el Canijo. De naam van de groep is dan ook afkomstig uit een lied uit 1977 van Veneno , “Los delincuentes”.

In 1999, na het maken van verscheidene demo’s gaf Sony hun een contract, maar het was uiteindelijk Virgin waar zij hun eerste album uitbrachten.  Dit album  werd een groot succes, zij kregen direct goud op een leeftijd van 19 en 20 jaar.

De “banda del ratón” samen met Diego Pozo waren leden van de gesplitte groep Palo Cortao. De zanger van PaloCortao was “El Daviles”, momenteel lid en zanger van de “Banda del Ratón”.

Op 6 juli 2004 bezweek Miguel Benítez op zijn 21 jaar aan een hartaanval. Na deze zware periode besloot men om verder te gaan en kwam er samenwerking met andere artiesten zoals Kiko Veneno, Rafael Amador, Gualberto en Bebe.

In 2006, zag een nieuwe DVD en CD het licht, Recuerdos Garrapateros de la Flama en el Carril en hij werd uitgebracht ter herinnering aan hun overleden kameraad. De CD bevatte twee nieuwe liedjes en de andere liedjes waren samen met Muchachito, La Excepción, Kiko Veneno, Raimundo Amador, Bebe en Diego Carrasco uitgevoerd.

Ook kwam er een DVD “Chinchetas en el Aire” waarop een concert vanuit Jerez de la Frontera ter ere van Miguel Benítez stond en waarop hun nieuwe plaat stond “El Verde Rebelde Vuelve”. Op de DVD staat er ook een documentaire over het leven van de leden van de groep en hun videoclips.

Op het einde van het jaar kwam er een samenwerking met Maldita Nerea in het lied El secreto de las tortugas.

De nieuwe plaat “Bienvenidos a la época iconoclasta” was voorzien in 2008 maar door een grote vertraging kam ze eerst uit in 2009.

Discografie

  • El sentimiento garrapatero que nos traen las flores (2001)
  • Arquitectura del aire en la calle” (2003)
  • El verde rebelde vuelve (2005)
  • Recuerdos garrapateros de la flama y del carril (2006)
  • Bienvenidos a la época iconoclasta (2009)
  • Los hombres de las praderas y sus bordones calientes (2010)
  • El sentimiento garrapatero 10º Aniversario (2011)

Een voorbeeld van hun muziek kan je hierna vinden